برترین اخبار

پایه های عصبی خشونت
 

دانشمندان علوم اعصاب به دنبال شناسایی ژن ها، نواحی مغز و نوروترنسمیترهایی هستند که که در بروز خشونت دخیلند. به این امید که اشخاصی  که در ریسک بیشتری برای این رفتارها قرار دارند را تشخیص دهند و درمان مناسبی برای آن ها بیایند.

پیش از این، بسیاری از محققان، سروتونین را مسئول انواع خشونت می دانستند. اما، مطالعات بیشتر نشان داد که سروتونین تنها در escalated aggression and violence دخیل می باشد. محققان دریافتند که سطوح سروتونین بویژه در قشر prefrontal، در حیواناتی که مرتکب اعمال خشونت آمیز بیش از حد نرمال می شوند، کاهش می یابد.

هم چنین در مطالعاتی که بر روی انسان انجام شد، این کاهش سروتونین در escalated aggression در مقایسه با functional aggression، کاهش بیشتری داشت. بر این اساس، در مطالعاتی که آگونیست های رسپتور سروتونین به صورت دارو به حیوانات داده می شد، رفتارهای خشونت آمیز از بین میرفت. در مطالعات ژنتیکی در fruit fly Drosophila melanogaster، اجزای دیگر مغز که در بروز خشونت دخیل هستند، کشف شد. در این مطالعات،  Drosophila به صورت انتخابی برای رفتارهای خشن شدید، لقاح داده شد.

با مقایسه بیان ژن در مگس های مطیع و خشن مشخص شد که یکسری ژن ها و مکانیسم های سلولی در بروز خشونت دخیل هستند. این مطالعه نشان داد که ژن هایی که در ارتباطات فرومونی دخیل هستند، بیانشان تغییر یافت. در واقع، مگس هایی که نر هستند از فرومون ها برای مکان یابی و تشخیص غذا، یافتن نرهای دیگر و جذب ماده ها استفاده می کنند.

مطالعات تصویر برداری از مغز انسان نیز نواحی از مغز را در ارتباط با خشونت و افزایش آن نشان داده است. آسیب نواحی بخصوصی، بویژه قشر prefrontal می تواند منجر به خشونت شود. علاوه بر این، مدارهای عصبی که در ارتباط با پردازش و قضاوت های اخلاقی هستند نیز می توانند در بروز خشونت نقش داشته باشند.

در این راستا، مطالعات نشان می دهند افرادی که رفتارها و تمایلات ضد اجتماعی و خشن دارند، آسیب هایی که به مغز آن ها وارد شده، مربوط به ساختارهایی است که مخصوص قضاوت ها و پردازش عملکرد های اخلاقی هستند. در افراد نرمال و سالم، تصمیم گیری اخلاقی در dorsal and ventral prefrontal cortex, the amygdala (important in emotions, fear, and stress), و  the angular gyrus (involved in language and cognition) صورت می گیرد.

افراد ضد اجتماع، بیشتر، آسیب در این نواحی از مغز را نشان می دهند. در مطالعه ای، در آمیگدال نوجوانان در پاسخ به تصاویری که ترس را القا می کرد، فعالیت بیشتر و در قشر پیشانی یا frontal  که در کنترل واکنش های ناگهانی دخیل است، نسبت به هم سالان خود، فعالیت کمتری دیده میشد.

دلایل خشونت
 

خشونت به ندرت بدون دلیل اتفاق می افتد. با تشخیص ریشه دلایلی که باعث رفتار خشونت آمیز می شود، می توان از بروز رفتار خشونت آمیز در موقعیت هایی که بروز آن را تحریک می کند، خودداری کرد.

چه دلایل و اختلالاتی باعث بروز خشونت می شوند؟

سلامت جسمی
سلامت عصبی-روان شناختی
ساختار خانواده
ارتباط با دیگران
محیط کار و مدرسه
فاکتورهای اجنماعی-اقتصادی
ویژگی های افراد
تجربیات زندگی
بسیاری از بیماری های عصب-روان شناختی ممکن است باعث رفتارهای خشونت آمیز شوند. برای مثال:

ناهنجاری های طیف اوتیسم
ناهنجاری بیش فعالی-کمبود توجه ADHD
ناهنجاری دوقطبی
اسکیزوفرنی
Conduct disorder
Intermittent explosive disorder
ناهنجاری اضطراب بعد از حادثه  PTSD 
آسیب های مغزی می توانند توانایی ما را در کنترل خشم محدود کنند. این آسیب ها مانند:

سکته
جراحت های سر
عفونت ها
بیماری های به خصوص
بیماری های مختلف ممکن است به طرق مختلفی باعث بروز خشونت شوند. مثلا در اوتیسم و بیماری دوقطبی، شخص هنگامی که نمی تواند در مورد احساسات خود صحبت کند و یا احساس ناامیدی دارد، رفتار خشونت آمیز نشان دهد، درحالیکه در conduct disorder فرد عمدا رفتار خشونت آمیز از  خود نشان می دهد.

ارتباط بین ناهنجاری های عصب-روانشناختی و خشونت

حداقل 20 مطالعه به خشونت در بیماران طیف اسکیزوفرنی پرداخته است. در یکی از این مطالعات مشخص شد که ریسک افزایش خشونت در بیماران مرد 3 تا 5 برابر بیشتر از مردان سالم و این رقم در زنان، 4 تا 13 برابر بیشتر می باشد. هم چنین در ناهنجاری دوقطبی نیز 3 تا 6 برابر نسبت به جمعیت نرمال، خشونت و جنایات خشونت آمیز بیشتر است.

آنالیز داده های به دست آمده بر روی ناهنجاری های عصبی روانشناختی و خشونت در 34،653 نفر به عنوان قستی از پرشنامه Epidemiologic  بر روی افرادی که سوء مصرف الکل و یا مواد مخدر دارند، انجام شد. آنالیز داده ها توسط Elbogen and Johnson نشان می دهد خشونت در افرادی که به بیماری های عصب روان شناختی مبتلا هستند بیشتر است. به ویژه در افرادی که سوء مصرف الکل یا وابستگی به مواد مخدر دارند.

بیشتر خشونت ها در افراد بیمار به دلیل درمان نشدن آن هاست. در سال 2014، مطالعه ای در سوئد ارتباط بین بیماران عصبی روانشناختی و ارتکاب جرم را نشان داد. این مطالعه بر روی 82،647 بیمار که پزشک برای آن ها دارو تجویز کرده بود، انجام شد. در این تحقیق، بیمارانی را که دارو مصرف میکردند و آن دسته که دارو مصرف نمیکردند را مورد مقایسه قرار داد.

محققان گزارش کردند هنگامی که شرکت کنندگان داروی  antipsychotics مصرف می کردند، جنایت های خشونت آمیز تا 45% کاهش می یافت. و بیمارانی که داروی تثبیت کننده حالت خلقی مصرف می کردند تا 24 درصد جنایت و خشونت در آن ها کاهش می یافت.